W budowie szybów stosowano wiertnica – typ „Bitków” (nazwa od pierwszego zastosowania w Bitkowie0_służyła do wiercenia udarowego otworów o głębokości rzędu 1 500 m. Stąd jej potoczna nazwa „metoda szarpakowa”. Dzięki tej metodzie uzyskiwano większą efektywność wiercenia, wymagało to jednak dużego talentu i umiejętności wiertaczy.